این منتقد ادبی اضافه کرد: این دغدغه‌ها در سخنرانی‌های ایشان به‌خوبی هویداست، اهمیت این توجه به حدی است که خودشان مستقیما به مطالعه آثار داستانی می‌پردازند و حاشیه‌هایی بر برخی آثار می‌نویسند. دقت نظر ایشان نشان می‌دهد که هنوز مطالبات کلان رهبری در حوزه ادبیات داستانی به نحو مطلوب محقق نشده است.
وی تاکید کرد: رسیدن به نقطه مطلوب در این حوزه و همچنین ادبیات متعهد چیزی نیست که در سی‌و‌اندی سال به آن برسیم. هر انقلابی ادبیات خاص خود را دارد بنابراین زمان زیادی لازم است تا به نقطه مطلوب خود در این عرصه برسیم. البته وقابع سترگ و شاخصی در طول انقلاب بوده که می‌تواند نقطه مطلوبی را برای امروز این حوزه ترسیم کند.
وی رسیدن به نقطه مطلوب در حوزه ادبیات داستانی را نیازمند توجه به مقوله مستند نگاری دانست و گفت: رهبر معظم انقلاب نیز تاکید ویژه‌ای بر تولید آثاری همچون «دا»، «نور‌الدین، پسر ایران» و «پایی که جا ماند» و آثاری از این دست دارند. استقبال از این آثار نشان می‌دهد که کتاب‌های خاطره براساس مستندات تا حدی توانسته رضایت مخاطبان را جلب کند اما این روند در زمینه رمان هنوز محقق نشده است.
این نویسنده معاصر با بیان اینکه ارتقای ساختاری در بحث داستان‌نویسی به‌صورت کامل انجام نشده، افزود: ادبیات در کشور تا مرحله گذر از مستندنگاری را طی نکند نمی‌تواند بومی باشد. ادبیات غرب در سیر تاریخی خود قالب‌های متعددی را پشت سر گذاشت تا به رمان رسید.
وی گذر از مستندنگاری به داستان و تخیل را نیازمند چند عامل دانست و گفت: این عوامل در ادبیات راهبردی است. تقویت جریان نقد ادبی و توجه به آن، به‌عنوان اهرم حرکتی و هدایتی به حساب می‌آید.
شاکری با ابراز تأسف از اینکه در تولید نظریه‌های ادبی تا‌کنون فعالانه عمل نکرده‌ایم، گفت: ادبیات ما نیازمند پژوهش جدی و تطبیقی است؛ پژوهش‌هایی براساس مبانی فلسفی و حکمی و منطبق با ساختار روایی مستندنگاری. اندیشه‌های اسلامی ما به تئوری‌پردازی قالب‌های خاطره و داستان ورود کرده اما اگر این نظریه‌ها عملی نشود نمی‌توان ادبیات را تثبیت کرد.
وی با بیان اینکه ادبیات ما هنوز گرفتار تئوری‌های غربی است اضافه کرد: سال‌هاست که نیازمند گفتمان جدید، علمی و مستند و تئوری‌های جدید مطابق با ارزش‌های خود هستیم.
این نویسنده معاصر هنر مستند‌نویسی در کشور را منسجم و علمی ندانست و افزود: برای نویسنده‌شدن ناگزیر باید مسیر آموزش علمی را طی کرد. نویسندگی فرایندی علمی و معرفتی است.
شاکری آموزش در این حوزه را گستره رها‌شده دانست و گفت: آموزش در این زمینه در خارج از دانشگاه‌ها صورت می‌گیرد بنابراین نظارت دقیقی بر آن وجود ندارد.
وی با یادآوری این نکته که آثار تولیدی در زمینه نقد و پژوهش در کشور کم است، گفت: ادبیات در سند چشم‌انداز باید افق روشنی برای خود ترسیم کند.
این محقق حوزه ادبیات دفاع مقدس گفت: برنامه‌ریزی، تدوین افق مشخص و منسجم، کاری علمی است، بنابراین مدیران باید برای ارتقای ادبیات برنامه‌ریزی علمی و تخصصی داشته باشند. ادبیات داستانی با صرف هزینه‌های قابل توجه باید تجربه شکست‌خورده خود را پایان بخشد و نگاهی علمی و متعهدانه در پیش گیرد.
